Drs. Bastiaan Heere

Mevrouw Rinsema (49): “Ik heb al jarenlang artrose in mijn heup. Ik voel het met name met hardlopen. Ik laat al sinds 2010 om het jaar een foto maken om een vinger aan de pols te houden. Orthopeed Bastiaan Heere vond mij in 2021 al ‘een mooie casus’ toen ik met ernstige artrose te zien op de foto’s vertelde dat ik die ochtend nog 11 kilometer had hardgelopen. Hij gniffelde achter zijn mondkapje. Ik mocht op basis van de foto’s toen al een nieuw heupgewricht, maar dat wilde ik niet.
Afgelopen september kon ik opeens nog maar anderhalve kilometer hardlopen of wandelen, daarna had ik zo’n pijn dat ik niks meer kon. Dus heb ik de knoop doorgehakt: het was tijd voor een nieuwe heup.”

Vakantiefoto’s kijken
“Ik ben geen held dus ik keek niet naar de operatie uit. In de kliniek vond ik dat we veel moesten wachten. Liggend in bed met een operatiehemd aan heb ik samen met mijn man vakantiefoto’s gekeken om de zinnen te verzetten. Omdat ik het koud had kreeg ik een kacheltje, dat was lekker. Maar het wachten vond ik echt niet fijn. Dokter Heere zou de ingreep onder volledige narcose doen, omdat het gemakkelijker gaat zonder spierspanning. Ik heb wat gekregen tegen de misselijkheid, maar toen de fysiotherapeut na de operatie met me wilde gaan lopen, kwam alles eruit. Dan voel je je best belabberd…”

Fysiotherapie na heupoperatie
“De volgende ochtend ging om half zeven het licht al aan, Ik kreeg een ontbijt en dat viel gelukkig goed. De fysio kwam nog een keer en na een rondje door de gang lopen en traplopen oefenen mocht ik naar huis.
Na vier dagen heb ik de eerste fysiobehandeling gehad. Ik dacht eerst: dat is niet per se nodig, ik ben heel sportief en kan zelf ook oefenen. Maar de fysiotherapeut zei: je hebt jarenlang verkeerde bewegingen gemaakt, je moet een nieuwe manier van bewegen aanleren. Ik heb dus toch begeleiding gekregen en daar ben ik blij mee. Ik vond het heerlijk en verheugde me erop om weer iets te mogen doen. Lekker dat die spieren weer wat deden – maar het was wel vermoeiend. De eerste keer had ik ook best spierpijn in mijn been, het was echt wennen. Maar pijn van mijn prothese heb ik niet gehad.”

Rustig opbouwen
“De operatie is pas twee weken geleden, maar het is nu al een wereld van verschil. Ik heb geen pijn meer en kan alweer 1,5 kilometer wandelen. In het begin zei mijn man steeds als we gingen wandelen: knie omhoog, laat dat been werken. Dat begint nu al in te slijten. Ik til mijn been weer op, terwijl ik het vroeger een beetje meesleepte.

Ik moet mezelf inhouden om niet elke dag te oefenen, maar merk nu dat rust tussendoor ook belangrijk is. Uiteindelijk wil ik graag weer gaan hardlopen. Ik weet dat het belastend is en die nieuwe heup moet liefst wel 15 jaar mee. Maar ik ken ook verhalen van mensen die nog wedstrijden lopen met een nieuwe heup. Ik ga eerst alles rustig opbouwen en neem er de tijd voor, ik ga niks forceren.”

Veel voorkomende behandelingen

Specialisatie