Artrose is slijtage van het kraakbeen in gewrichten. In een gewricht komen twee of meer botten bij elkaar. Om er voor te zorgen dat de botten soepel kunnen bewegen, hebben ze een laagje glad kraakbeen. Naarmate u ouder wordt, verandert uw kraakbeen van dikte en samenstelling. Als het kraakbeen heel erg slijt, wordt het dun of brokkelig of het verdwijnt helemaal. De botuiteinden komen dan tegen elkaar. In dat geval spreken we van artrose. Hoe ernstig het kraakbeen slijt verschilt van persoon tot persoon, net als de klachten die iemand heeft.
Soms zijn op de röntgenfoto bijvoorbeeld ernstige afwijkingen te zien, terwijl iemand weinig klachten heeft. Het omgekeerde komt helaas ook voor. Hoe erg u wordt beperkt door artrose in de elleboog hangt mede af van uw spieren, banden en het kapsel van het gewricht.
Het is tot heden nog niet precies bekend wat de oorzaak van artrose is. Wel is duidelijk dat het gaat om een samenspel van verschillende factoren zoals overbelasting, erfelijkheid, overgewicht, een ontstekingsreactie en een ongeval of trauma.
Artrose van de elleboog komt niet al te vaak voor, veel minder dan bijvoorbeeld artrose van de heup of knie.
Een van de belangrijkste symptomen van artrose in de elleboog is pijn. Daarnaast voelt de elleboog wat stijver aan en kan hij minder soepel gebruikt worden. Bewegen is wat lastiger. Ook hebben mensen met artrose vaak opstartproblemen: aan het begin van de dag ervaren zij veel pijn en stijfheid, maar naarmate de dag vordert nemen deze klachten af.
Soms zit er een los stukje bot of kraakbeen in de elleboog. Dat noemen we een gewrichtsmuis. Deze kan ervoor zorgen dat de elleboog opeens niet meer goed bewogen kan worden. Mensen hebben dan vaak het gevoel dat er iets in het ‘scharnier’ zit. Deze ‘slotklachten’ kunnen ook weer verdwijnen als de gewrichtsmuis naar een andere plek gaat. Sommige mensen horen een krakend geluid in de elleboog bij het bewegen (crepitatie). Dit komt ook voor bij gezonde gewrichten; het geluid betekent dus niet dat u artrose heeft.
Voor het vaststellen van artrose in de elleboog is een röntgenfoto meestal voldoende. De afname van de dikte van het kraakbeen en de onregelmatige vorm van het gewricht is hierop goed te zien. Soms is aanvullend onderzoek in de vorm van een CT- of MRI-scan nodig om bijvoorbeeld een gewrichtsmuis (corpus liberum) vast te stellen
Artrose van de elleboog kan behandeld worden met fysiotherapie en/of een injectie in de elleboog. Hiermee wordt de gewrichtsslijtage niet minder, maar kunnen overbelastingsklachten en pijn wel afnemen. Soms helpt dit onvoldoende. In dat geval kan een kijkoperatie de oplossing bieden. Bij deze operatie worden onregelmatigheden in het gewricht verwijderd. Hierdoor vermindert de slijtage niet, maar de elleboog kan wel weer verder bewegen. Ook worden eventuele losse fragmenten (gewrichtsmuis) verwijderd . Indien bovenstaande behandelingen onvoldoende helpen, zou de elleboog vervangen kunnen worden door een prothese.
Dat kan. Wij adviseren om te belasten op geleide van pijnklachten en niet door de pijngrens heen te gaan.
Dat kan. Wij adviseren om te belasten op geleide van pijnklachten en niet door de pijngrens heen te gaan.
Dan kan er besloten worden om een kijkoperatie te verrichten en het gewricht schoon te maken, of in ernstige gevallen kan besloten worden om een elleboogprothese te plaatsen.
Paracetamol in combinatie met een onstekingsremmer in de vorm van Ibuprofen, Diclofenac of Naproxen. Doe dit altijd in overleg met de arts.
De elleboog bestaat uit drie botten, spieren, pezen en de ligamenten die ze verbinden. Twee botten vormen samen de onderarm, dit zijn het spaakbeen (=radius) en de ellepijp (=ulna). De bovenarm wordt gevormd door het opperarmbeen (=de humerus).
