Slijmbeursontsteking van de heup

De slijmbeurs is een ruimte gevuld met vloeistof en zit aan de buitenkant van het heupbot. Een slijmbeursontsteking van de heup, ook wel bursitis trochanterica genoemd, ontstaat wanneer de slijmbeurs beschadigd of geïrriteerd raakt. Alle pijn aan de buitenzijde van de heup wordt vaak slijmbeursontsteking genoemd. Er kunnen veel oorzaken zijn voor deze pijn, bijvoorbeeld peesirritatie van de grote pees aan de zijkant van het bovenbeen, maar ook peesontstekingen van de aanhechting van de bilspieren op het dijbeen. Soms ontstaat slijmbeursontsteking als gevolg van een letsel (bijvoorbeeld een val op de heup), een standsafwijking van het heupgewricht, een beenlengteverschil, na eerdere operatie (bijvoorbeeld een totale heupprothese) of door chronische overbelasting. Wanneer de pijn niet over gaat, kan gekozen worden voor een operatieve ingreep waarbij de oorzaak aangepakt wordt.

Dit zijn de meest voorkomende klachten bij een slijmbeursontsteking van de heup:

• Pijn bij liggen op de heup
• Pijn bij lopen
• Pijn bij drukken op heup
• Pijn bij lang zitten (zoals autoritten)
• Uitstraling via buitenzijde van het bovenbeen naar de knie

Voor het vaststellen van de diagnose stelt de orthopedisch chirurg vragen en verricht hij lichamelijk onderzoek. Vaak wordt een röntgenfoto gemaakt, zodat we onderliggende oorzaken kunnen uitsluiten. Soms is een echo of MRI-scan nodig. Dit kan allemaal binnen Xpert Clinics Orthopedie uitgevoerd worden. 

In bijna alle gevallen kan gerichte fysiotherapie tot forse vermindering van de klachten lijden. Veelal wordt aanvullend een injectie met corticosteroïden door de huisarts of orthopeed gegeven. Wanneer dit niet of onvoldoende helpt, kan de orthopedisch chirurg u opereren. Dit gebeurt wanneer u langer dan 1 jaar last heeft, goede fysiotherapie niet helpt en injectietherapie steeds kortdurend effect heeft gehad.

Fenestratie

De orthopedisch chirurg maakt een kleine incisie in de heup. De slijmbeurs wordt verwijderd nadat de tractus iliotibialis (een dikke bindweefselplaat) is ingesneden zodat deze minder strak over de trochanter major (een botstructuur die deel uitmaakt van het dijbeen) loopt. Daarna wordt de wond gesloten met hechtingen.